جالبه که وقتی بین دنیای واقعی و مجازی یه خط میکشیم، این خط کش برای پنهان کردن اسم و رسم و هویت ما فقط توی زمینه اسم و عکس کارایی داره. مثلا سعی میکنیم با اسمی خوشگلتر و باکلاس تر از اسم واقعیمون اکانت درست کنیم و عکس پروفایلمونم رو هم اینقده دستکاری میکنیم که خیلی خوشگلتر از خودمون بشه. اما متاسفانه با اخلاقی خیلی گند تر از اخلاق واقعیمون وارد دنیای مجازی میشیم!!
کی گفته تو دنیای مجازی حتما باید بد باشیم؟!
تو که واسه اسم و رسمت اینهمه تلاش میکنی که فوق العاده به نظر بیای نمیتونی بخاطر دل مخاطبهاتم که شده زود رنج نباشی؟! نمیتونی زود واکنش نشون ندی و سعه صدر داشته باشی؟! نمیتونی یکم خوب بودن رو تمرین کنی شاید توی اخلاق واقعیت هم تاثیر بذاره؟! نمیتونی یکم مهربون تر باشی؟!
در تعجبم که اینجا مجازیه و کسی کسی رو نمی شناسه و اونوقت تو اخلاقت اینه. تو دنیای واقعی که همه میشناسنت اخلاقت چجوریه؟! مخاطب عزیز توی دنیای مجازی همه جور آدم هست، یکی ازت تعریف میکنه، یکی انتقاد میکنه، یکی بهت فحش میده حتی. نه چیزی ازت کم میشه نه چیزی بهت اضافه میشه، اما حداقل با تحمل همه ی این رفتارها میتونی صبر و تحمل رو توی خودت تقویت کنی. البته اگه بتونی!
+ برای مخاطب خیلی خیلی خاصی که این دومین باره که بخاطر انجام کاری که واقعا در شانش نیست ازش دلخورم.
اضافه و بی ربط: یه دختره هست تو اینستا به اسم هنگامه که مجازی با همسر کره ایش آشنا شده. توی پست های آخرش نحوه ی آشناییشو نوشته، خودتون برین بخونین اینم آی دیش (hengamehabdoli)، حالا من بگم یه عده میان میگن مجازی اله مجازی بِله. فقط میخوام بدونین کسی که آدمه و خودش و شرافتش رو قبول داره براش فرقی نمیکنه کجا باشه، همونطوری آدم میمونه. اما کسی که خودشو کمتر از یه آدم میدونه هرکاری ازش بر میاد و میشه مصداق همونایی که تو مجازی ازشون میترسیم.
درباره این سایت