ششمین کنکورم بود که حوزه ی امتحانیم افتاده بود توی یه دبیرستان. قبل از شروع آزمون مراقب شروع کرد باهامون حرف زدن که استرس نداشته باشیم مثلا، یه خانوم تقریبا مسنی بود! پرسید بچه ها به نظرتون من چند سالمه؟ ترسیدیم عدد بگیم نکنه ناراحت بشه، گفت من ۵۲ سالمه و الان ده سالی میشه استخدام شدم. خودش ادامه داد که بعد از فارغ التحصیلیش از دانشگاه بچه دار میشه و مادرش بهش میگه اول بچه تو بزرگ کن بعد برو دنبال شغلت. گفت واسه همینه که با اینکه سنش زیاده ولی سابقه ی کاریش کمه. میخواست بهمون بفهمونه که مهمترین شغل هر خانومی بچه داریشه بعد شغل های دیگه.
هربار میخوام برای دوازدهمین بار (فک کنم) برا کنکور درس بخونم بجز خونوادم و در راس اون مامان و چندتا از دوستای عاقلم، بقیه ی اطرافیان ناعاقلم که یا فوق لیسانس دارن یا فوقش لیسانس دارن هی میگن ای بابا حوصله داریا میخوای چیکار؟! اصلا همین میخوای چیکار رو که میگن دلم میخواد بگم میخوام و زهرمار، میخوام خاک تو سرت بریزم، به تو چه اخه میخوام چیکار، اما هیچی نمیگم و اونام در ادامه ی مثلا نصیحت هاشون میگن لااقل یه رشته ای بخون که واسش کار هست؛ اخه زیست هم شد رشته؟! منم یه لبخند مصنوعی تحویلشون میدم و میگم اولا من این رشته رو دوست دارم؛ دوما خانوم که قرار نیست کار کنه که! ایشاا. همسر من که دستش به دهنش میرسه پول شهریه ی دانشگاه پیام نور منو میده، که هم من به رشته ای که دوس دارم برسم، هم مجبور نباشم کلاس برم و از وظایف همسریم کوتاهی کنم، بعد اینا شروع میکنن بهم فحش دادن که تو شوهر ذلیلی و اینا.
امسال میخواستم از مهر شروع کنم به درس خوندن، اما حساب کردم که اگه از دانشگاه روزانه قبول شم باید قید کار کردن رو بزنم، که خب اینجوری نمیتونم از پس هزینه هام بربیام، دانشگاه پیام نور هم شهریه میخواد و دلم نمیاد پولمو بدم به اون (البته دلم میاد همسریم در آینده پولشو بده به اون که من برم درس بخونما، چون بالاخره درآمد منو اون که یکی نیست؛ خانومی گفتن، آقایی گفتن) فلذا الان توی هزار راهی گیر کردم که چه کنم. نه میتونم از پول بگذرم نه از درس. آخه چرا هیچوقت علم بهتر از ثروت نمیشه؟! راهی نیست که بشه آدم همزمان هردوتاشو بدست بیاره؟! 
+ بی ربط: گربه ای که از سرما به داخل محل کار ما (دقیقا کنار میز من) پناه آورده بود!
درباره این سایت